De elektrische gitaar is een relatief nieuwe instrument in de wereld van snaarinstrumenten, die ontstaan is in de jaren 1930 en een nieuwe incarnatie is van zijn akoestische en klassieke ouders. Het belangrijkste verschil tussen een elektrische gitaar en een klassieke gitaar is het feit dat het voor men de ze eerst op een versterker moet aansluiten, terwijl de laatste is gebaseerd op het concept van een resonerende klankkast die de trillingen van de snaren opvang via een klankgat.
De elektrische gitaar heeft geen klankgat nodig omdat ze gebruik maken van zogenaamde pickps, een elektronische component die de fysieke trillingen van de snaren omzet in elektrische stroom die moet worden versterkt om geluid te produceren. De eerste echte elektrische gitaar werd vervaardigd in de jaren 30 door Adolph Rickenbacker dankzij de eerdere activiteiten op het gebied van George Beauchamp en zijn elektrische gitaar prototype dat de “Frying Pan” werd genoemd. Na enkele naamswijzigingen besloten ze de gitaren Rickenbackers te noemen. De Rickenbacker onderneming is dan ook de eerste die elektrische gitaren begon te produceren. Dit geldt ook voor de zogenoemde bas.
Frying Pan
Bijna gelijktijdig was de Gibson company een elektrische Spaanse gitaar aan het ontwikkelen en zou uiteindelijk de elektrische gitaar maken die het instrument zou revolutioneren. De ES-150, waar ES staat voor Electro Spanish en 150 voor de prijs in dollar. Alhoewel het initiële succes van deze twee modellen niet uitbleef, toch hadden ze beiden te kampen met ongewenste effecten doordat ze nog steeds gebaseerd waren op een klankkast. Deze gitaren hadden ondermeer veel last van bijgeluiden van de klankkast, feedback en ongewenste boventonen.
De Les Paul gitaren
Hier komt Les Paul in het spel, hij is een jazz gitarist en uitvinder en is ervan overtuigd dat bovenstaand probleem opgelost kunnen worden door een elektrische gitaar te maken met een massieve body. Het design van Les Paul is heel eenvoudig, twee magnetische pickups die hij op een massief stuk hout van 4 inch op 4 inch monteerde. In 1946 stelde hij zijn ontwerp voor aan Gibson, deze waren helaas niet geïnteresseerd in een een massieve body gitaar omdat andere pogingen tot dan steeds gefaald hadden.
Gibsons first design
In deze periode had Fender een prototype van een massieve eiken gitaar gemaakt, en leende deze uit aan muzikanten om feedback the krijgen. In 1949 bracht hij de eerste succesvolle elektrische ‘solid body’ gitaar uit, eerst de Esquire genaamd, later de BroadCaster en de uiteindelijke naam werd Fender Telecaster. De Telecaster werd extreem populair bij Country en Blues gitaristen en later in de jaren 50 en 60 bij Rock & Roll muzikanten.
Fender Broadcaster
Na het succes van de Telecaster bekeek Gibson nogmaals het design van Les Paul en besloot zelf ook een full-body elektrische gitaar op de mark te brengen, deze gitaar zette de standaard voor de hele industrie.